15 jaar 4Kids: Het verhaal van Trudy Bijdam

Het is een heerlijke nazomerse dag. Wanneer ik binnen kom zitten alle kids keurig hun fruit te eten. Dat is smullen! Ze hebben honger, want ze zijn al druk aan het knutselen geweest. Een feestmuts! Ja, want we hebben een jarige in ons midden. Maud is vandaag 2 jaar geworden, hieperdepiep hoera!

De kinderen zijn verschoond of naar het toilet geweest en hebben de korte broek aan! We gaan naar buiten. De kinderen spelen heerlijk en Trudy doet haar verhaal. ,,Ik ben al wel 27 jaar gastouder denk ik. Na mijn opleiding als kleuterjuf in Den Haag zijn we verhuisd naar Zwolle. Hier heb ik kort op kantoor gewerkt, maar dat was niet echt mijn ding. Na de komst van de kinderen begon het weer te kriebelen om met kinderen te werken en ben ik gestart als gastouder. Eerst bij een gezin thuis, maar al snel merkte ik dat ik gastouder in eigen huis wilde zijn. In mijn eigen omgeving en meer kinderen die met elkaar kunnen spelen.” Vind je dat belangrijk? ,,Ja, ik vind het belangrijk dat kinderen leren spelen met elkaar. Natuurlijk ben ik er voor ze en speel ik ook met de kinderen, maar ze moeten het ook zelf kunnen.” En dat ze het zelf kunnen blijkt wel. De kinderen crossen lekker de tuin door op de loopfietsjes of step. Ruimte genoeg, heerlijk!

,,Al snel werd ik bekend in de buurt. Eerst waren het nog voornamelijk kinderen uit de buurt die bij mij kwamen. Nu komen ze ook wel wat verder weg.” En dat brengt ons gelijk bij een mooie herinnering van Trudy. ,, Ik mocht opvangen voor een kindje dat ontzettend angstig was voor honden. En je raadt het al: wij hadden een hond. Ondanks zijn angst kwam hij toch bij mij. Aan het begin vond hij het spannend, maar een tijdje later vroeg hij iedere keer als hij kwam ‘waar is mijn vriend?’ Dat vond ik echt mooi om te zien. Dit gezin verhuisde naar een ander gedeelte van Zwolle, maar wilden toch dat hun tweede kindje ook door mij werd opgevangen.”

,,Ze kunnen me soms nog voor het blok zetten”

Rust, reinheid en regelmaat. Een oud begrip, maar Trudy hecht er nog steeds veel waarde aan. ,,Ik houd ervan en de kinderen ook. De één heeft er natuurlijk meer behoefte aan dan de ander. Zo is ieder kind verschillend en dat is nu precies waar ik zo van geniet. Ze ontwikkelen zich op hun eigen manier. Zo verbaasde een kindje van 2,5 jaar mij eens met hoeveel uitdaging ze nodig had in het knutselen met paddenstoelen en puzzelen. Maar ook die karakters. Ze kunnen me soms na al die jaren nog voor het blok zetten.”

,,Zullen de kaboutertjes thuis zijn?”

Bloemetjes. Sneeuwklokjes. Eikels en kastanjes zoeken. Trudy leert haar gastkinderen oog en respect te hebben voor de natuur. ,,Ik vind het belangrijk om dit aan de kinderen mee te geven. Zo scheiden we afval. Zoeken we als we buiten lopen naar allerlei verschillende bloemen of naar eikels en kastanjes in het bos. En dat is wel leuk. Bij ons in het bos staat een grote boom waarbij het lijkt dat er een deurtje in zit.” Dan komt het kabouterverhaal om de hoek. ,,Zullen de kaboutertjes thuis zijn? De kinderen gaan enthousiast voor het ‘deurtje’ staan en roepen: Hallo kabouters! Maar de kabouters roepen niks terug. Ze zijn vast op vakantie. Dat is altijd zo leuk!” Trudy straalt als ze het verhaal vertelt.

Weer of geen weer. Altijd naar buiten? ,,Ik ga wel zoveel mogelijk naar buiten. Het liefst twee keer per dag. Maar als het slecht weer is vermaken we ons binnen ook prima. Dan gaan we gezellig dansen, knutselen, een boekje lezen of gebruiken we het binnenspeelgoed. Voor elke leeftijd heb ik speelgoed en door af en toe het speelgoed te wisselen blijven ze nieuwsgierig!”

Het verhaal van Trudy Bijdam was het vijfde verhaal uit de reeks van zeven. Volgende maand lees je het verhaal van gastouder Mirjam Mols.